Αν (Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ)

Αν μπορείς στην πλάση ετούτη να περιφρονείς τα πλούτη

Κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό.

Αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία.

Κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό.

Αν μπορείς με μιας να παίζεις κάθε τι που'χεις κερδίσει.

Στην καταστροφή ν'αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση

Αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα,σώμακαι καρδιά

Αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάλεις τσιμουδιά

Αν μπορείς στην καταιγίδα να μην χάνεις την ελπίδα

Κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ'έχουν αδικήσει

Αν μπορείς να'σαι ο ιδιος στην χαρά και στην οδύνη

Αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτε δε σβήνει

Αν μιλώντας με τα πλήθη συνείδηση δε χάνει

Αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις

Αν ποτέ δε σε μεθύσει του θρίαμβου το κρασί

Αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα και συ

Αν μπορείς να μην θυμώνεις αλλά ούτε και να κλαις

όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις

Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία

και τα ίδια σου τα λόγια να τα ακούς παραλλαγμένα

Αν μπορεις κάθε λεπτό σου να'ναι μια δημιουργία

Και ποτέ σου να μη μένεις με τα χέρια σταυρωμένα

αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου δε μπορούν να σε πληγώσουν

Αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά σου δε σηκώσουν

Αν τους πάντες λογαριάζεις μα κανέναν χωριστά

Αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά

Ε,παιδί μου τότε πια

θα μπορέσεις να απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου

Θά' σαι άνθρωπος σπουδαίος

Κι όλη η Γη θά΄ναι δική σου